Les Contamines
22 september 2018
Doel
Verkenning van het gebergte rond de Mont Blanc.
Om de bekende Tour de Mont Blanc te wandelen heb ik geen tijd en is waarschijnlijk iets te druk belopen voor mij. Ik verkies ergens mijn tentje neer te zetten om dan met een klein rugzakje de volledige omgeving te leren kennen. Mijn oog is op Lac Jovet gevallen. Daar blijf ik een paar dagen om dan over Col d'Enclave richting Lac Mya te trekken en daar opnieuw een paar dagen te verblijven.
Kaarten
Dag 1
Vlotte heenreis. Rond 13u komt ik aan op de parking. Het was de bedoeling te parkeren helemaal op het einde van de weg maar daar stond het vol. Op de parking 500 meter terug is er nog voldoende plaats.
Na een lekkere maaltijd vertrek ik vol goede moed, eerst de rivier volgen, een bocht naar links en dan wat klimmen. Dit valt dik tegen. Het klimt stevig, is snikheet en ik was voorzien op koud weer. Vlot gaat het allemaal niet echt. Iets voor La Balme praat ik al wandelend met iemand van Parijs. Ik betrap mezelf erop dat mijn tempo omhoog is gegaan. Hij gaat ook naar Lac Jovet maar met een klein rugzakje. Na een tijdje zeg ik hem dat hij gerust alleen verder mag wandelen, mijn tempo ligt niet zo hoog met 25kg op mijn schouders. Nu val ik natuurlijk helemaal in een zak.
Aan La Balme zie ik een bivakzone, even twijfel ik, maar bijt verder op mijn tanden en kom vlak voor het meer de Parijzenaar opnieuw tegen die al terug aan het keren is. 'Nog even en je bent er', zegt hij. En na 3 uur zwoegen ben ik er, Lac Jovet, hier blijft ik een paar nachten slapen.
Dag 2
Vandaag de nabije omgeving verkennen. De top naast mijn tentje wil ik wel beklimmen. Maar hoe hoger ik ga, hoe meer ik afwijk om uiteindelijk volledig noordwaarts een prachtig uitzicht te krijgen op de vallei waar ik vandaan kom.
Na het middageten over de grashelling naar beneden om een eerste verkenning richting Col d'Enclave te doen. Dit lijkt haalbaar, wel stevig klimmen. Na een wandeling rond het meer zit het er op voor vandaag.
Met mijn verrekijker zoek ik het vervolg van de route richting Col d'Enclave maar dit lijkt te stoppen onderaan de rotsen. Op de kaart staat dit nochtans aangeduid met een rode lijn. Wordt vervolgd vrees ik.
Dag 3
Veel regen afgelopen nacht. Wanneer ik mijn schoenen neem zijn die tot aan de tenen kletsnat. Even krijg ik een Schotland gevoel. Hoe kan dat nu? Die lagen onder de voortent in elkaar gehaakt. Met wat keukenpapier dep ik het meeste op maar droog krijg ik ze niet. Dat worden natte voeten vandaag.
Omdag ik geen flauw idee heb hoe ver ik hier in 1 dag kan wandelen met mijn klein rugzakje start ik richting Col du Bonhomme. Na 2 uur sta ik boven. Een dagtocht kan dus veel verder. Het wordt Col des Fours die ik normaal gezien ook zou moeten kunnen bereiken vanaf Tête Nord des Fours met mijn zware rugzak. Klein detail, op de kaart staat er geen route tussen de col en de top.
Het is mistig weer, af en toe krijg ik een vergezicht maar veel stelt het niet voor. Vanaf Col des Fours gaat het over eigenaardige bruine rotsen die als grote platen op elkaar lijken gestapeld. Bovenaan zitten 2 mensen te eten. Het uitzicht is prachtig. De rotsen steken boven de mist uit. Het lijkt wel alsof ik in een vliegtuig zit. Na het eten probeer ik Tête Nord te bereiken wat zonder probleem lukt. Alleen is het uitzicht veel minder. Ik zit volledig in de wolken.
De afdaling gebeurt volledig in de mist. Van vergezichten of landschappen is geen sprake. In de vallei net voor de beklimming richting Lac Jovet zit ik even onder de wolken maar het duurt niet lang voordat alles weer dicht gaat.
Dag 4
Midden in de nacht kijk ik even buiten. Dagen in de mist en regen zie ik niet zitten. Maar daar is geen sprake meer van. Een heldere maan verlicht het meer. Super.
Kotsbeu ben ik het om voortdurend te rekenen en te plannen. Ik neem al wat ik nodig heb voor mijn ontbijt mee op de grote rotsblok naast mijn tentje, zet een kopje koffie en geniet van de omgeving. Zondagavond had ik 4 mensen net voor ze vertrokken een helling zien opklimmen, beetje keuvelen om dan te vertrekken. Wat zou daar te zien zijn? Dat moet ik weten.
Strikt genomen is daar helemaal niets te zien. Een puinhelling, een waterval. Meer niet. Ik klim hoger, tot aan de sneeuw. Dan nog iets hoger, een stukje over de rotsen, weer hoger en kom plots aan een pad. Zo hoog een pad dat nergens mee verbonden lijkt te zijn. Ik volg het tot aan de waterval, maar bij de tweede oversteek hou ik het voor bekeken. Een vlak stuk gladde rots waar water over stroomt. Hier uitglijden wordt een val van 300 meter de diepte in. Ik daal iets en zet mij op een rots om te eten.
Na het middagmaal volg ik alle toppen van Monts Jovet en kom zo op de top naast mijn tentje. Hier wilde ik al de tweede dag staan. In een grote boog daalt het verder tot voorbij het meer.
Dag 5
Tentje bevroren, ijskoude morgen maar stralend blauwe hemel. Het wordt een mooie dag. In warme jas en trui daal ik af maar beneden wordt het zomerkledij. Behalve mijn broek. Ik heb een redelijke stevige, zware lange broek mee. De afritsbare lichte broek is in de auto gebleven. De wandeling gaat in westelijke richting tot aan Col de la Cicle. Ik was van plan die links te laten liggen, maar aangezien ik toch alle tijd heb neem ik deze klim er maar bij met een prachtig uitzicht boven. Dezelfde weg terug om dan verder te trekken naar Col de Fenêtre. De benen zijn al goed ingelopen, alles verloopt zonder problemen.
Vanaf de col vertrekt een koppel over de graat. Levensgevaarlijk lijkt het. Wanneer ik afdaal en met mijn verrekijker het koppel zoek zie ik ze op grote hoogte de meest acrobatische beklimmingen doen zonder touw of beveiliging. Niets voor mij denk ik. Ik daal verder tot aan het pad dat deel uit maakt van Tour de Mont Blanc. Hier ben ik al geweest. Aan La Balme bekijk ik de bivakzone nog eens. Hier zou ik inderdaad mogen slapen. Misschien vrijdagavond.
Net voorbij de hoogspanningsmast sla ik links af richting Lac Jovet. Eerst moet ik de rivier oversteken waarna een dichtgegroeid pad volgt. Niet echt de bedoeling om langs hier naar Lac Jovet te gaan. Achter een gesloten chalet vind ik het vervolg waarna een zeer steile klim volgt tot aan het meer.
Dag 6
Wekker op 7u. Ik wil een verre wandeling maken vandaag. Van het uitzicht verwacht ik niet veel. Tot aan Col de Bonhomme ken ik al de weg. In plaats van links Tour de Mont Blanc te volgen daal ik nu af naar La Sausse. Hier een foto nemen heeft totaal geen zin. Een gigantische kom met hoge bergen. Prachtig. Puur genieten.
Tijdens de klim naar Col de la Sauce zie ik op de flanken iemand met oranje helm en jas zitten. Ik had al een schot gehoord. Dit moet een jager zijn. Op de col eet ik wat terwijl een koppel het vervolg van mijn route neemt. Met de verrekijker volg ik hen vol spanning langs waar de route zou kunnen verder lopen. Plots zie ik hen echter terug keren. Zou het dan zo gevaarlijk zijn?
Met een klein hartje start ik de beklimming. Een aangenaam en in mijn ogen breed pad loopt tot boven Crête des Gittes. En dan zie ik hem eindelijk, Mont Blanc! Hier heb ik lang op gewacht. Ofwel was er mist, ofwel zat er een berg in de weg. Maar nu niet meer. Om de 5 meter neem ik een foto terwijl er links en rechts van het pad een diepe afgrond gaapt.
Op Col de la Croix de Bonhomme rust ik wat. Iemand vraagt of de refuge open is. Geen idee. Ik hoor hem nog vragen aan iemand anders hoe het zit met Col des Fours. Ik stap naar hem en in mijn beste Frans zeg ik dat het echt de moeite loont, maar dat ik enkel mist heb gezien. Hmm, we praten blijkbaar allebei Nederlands. Matthieu uit Izegem. Haha, dat moet lukken. Tijd zat en samen gaan we tot aan Tête Nord des Fours, 2758m hoog. En zonder mist.
Nadat we samen iets hebben afgedaald wordt afscheid genomen. Ik ga terug naar Lac Jovet, een route dat ik ondertussen wel begin te kennen. Even moet ik halt houden om een groep Chinezen door te laten op een moeilijk stuk.
Dag 7
Even onderzoeken hoever ik geraak richting Col d'Enclave. Daarna afdalen, tent afbreken en naar de bivakzone gaan naast La Balme. Tot aan de rotsen is er inderdaad een pad. Daarna is het klauteren over de rotsen. Zonder het echt door te hebben klim ik steeds hoger tot aan de col. Van terugkeren is geen sprake meer. Ik laat mijn planning voor wat het is en geniet van een zalige luswandeling tot aan Tête Nord des Fours. Hier ben ik al 2 keer geweest, maar het is de eerste keer dat ik vanuit Noordelijke richting kom.
Na het eten kan ik bijna met mijn ogen toe de weg terug vinden. De tent verplaats ik niet meer. Daarvoor is het veel te laat. Ik maak mijn tent leeg, sorteer alles om morgen vlot te kunnen vertrekken.
Dag 8
Laatste dag, nog een 1 keer iets zots doen. Mijn nieuw lampje testen. De wekker staat op 4u, maar om 3u30 ben ik klaar wakker. Zonder te eten breek ik mijn tent af en maak mijn rugzak klaar om te vertrekken. Mijn lampje heeft 3 standen, ik verspil zo weinig mogelijk batterij. Tot mijn verbazing heb ik een vol uur nodig om alles te laden.
En dan eindelijk de test. Ik zou 3 uur met volle lichtsterkte moeten kunnen wandelen. Zo gezegd, zo gedaan. De afdaling verloopt vlot, maar in het donker is het altijd opletten. Ofwel zoek ik het vervolg van mijn route, ofwel kijk ik waar ik mijn voeten neerzet. Aan La Balme hou ik even halt, eet wat en gooi al mijn afval in een vuilnisbak.
Tot aan Pont Romaine, na 2 uur wandelen en net waar het bos begint en dus nog donkerder is, lukt het met mijn lampje. Maar dan is het gedaan. Handig lampje, 2 maal flikkeren om dan in een lagere stand te branden. Ik zie genoeg, maar hier had ik wel meer licht kunnen gebruiken. 10 minuten voor de parking glij ik bijna uit op een rots. Rond 7u zit het verhaal er op.
Hier stop ik meestal. De terugreis is nu niet echt iets om veel over te schrijven. Maar voorbij Reims aan de peage wordt ik door de douane tegengehouden. 2 mannen, macho's zou ik moeten zeggen, zijn totaal niet aanpreekbaar, behandelen me alsof ik de grootste cimineel ben. 'Vanwaar ik kom'? 'Mont Blanc'! 'Wat heb je daar gedaan'? 'Ja, wat zou ik daar gedaan hebben? En nee, een ticket van een hostel heb ik niet, ik sliep in een tentje'. Ze willen mijn bagage onderzoeken, achteraan ligt een plastiekzak met vuile, stinkende, bezwete kledij. Hij wil die zak vast nemen, ik wil hem waarschuwen maar zijn collega houdt me tegen. Tja, eigen schuld dikke bult. Ik mocht onmiddellijk verder rijden.
>Evaluatie
Een zeer mooie omgeving. Het is niet duildelijk of je nu wel of niet een tentje mag zetten. Na Belledonne eindelijk een omgeving gevonden waar het zalig rondtrekken is. Hier kom ik nog wel terug. Niet op dezelfde plaats, maar ergens in het Mont Blanc massief.